یکتا جمالی در مسابقات قهرمانی جوانان جهان به میزبانی ازبکستان موفق شد در دسته ۸۷ کیلوگرم با کسب ۳ مدال برنز، نام خود را به عنوان یک تاریخ‌ساز در ورزش ایران ثبت کند. او نخستین مدال وزنه برداری بانوان را به نام خود کرد تا برای همیشه در تاریخ بماند.
وزنه‌برداری مردان ایران که همیشه در آسیا و جهان قدرتمند ظاهر شده و مدعی بوده، با استعدادیابی و فعالیت تیم‌های پایه زنان، باعث شده تا آنها هم در مسیر موفقیت جا پای مردان گذاشته و به مدال برسند. همین مسابقات تاشکند، نوید روزهای خوبی را می دهد که بانوان ایران سکوهای جهانی و قاره ای را در تسخیر خود درآورند.
فدراسیون وزنه‌برداری در ۳دهه اخیر، با استعدادیابی و سرمایه‌گذاری میان و بلندمدت روی استعدادها و جوانان، در میادین جهانی و المپیک خوش درخشید و به عنوان یک قدرت همیشگی به رسمیت شناخته شد. البته، این برنامه ریزی و روند در مدت زمان کوتاهی در دوره ریاست بهرام افشارزاده و حسین رضازاده با خلل مواجه شد و موجب شد تا وزنه‌برداری کشور آسیب ببیند اما حالا دوباره این مسیر رشد شروع شده و شاهدیم که استعدادهای ارزشمندی به ظهور رسیده اند که در آینده، از آنها بسیار خواهیم شنید.
با توجه به سیستمی که در بخش مردان پیاده و موفقیت های بزرگ حاصل شد، حالا این مدل برنامه‌ریزی در بخش زنان نیز به اجرا درآمده که نمونه آن را در میادین جهانی با درخشش یکتا جمالی شاهد بودیم. البته، این آغاز مسیر افتخارآفرینی و موفقیت است.
* استارت وزنه‌برداری زنان از سال ۹۶
تیم ملی وزنه‌برداری بانوان کار خود را از سال ۹۶ آغاز کرد. شاید کمتر کسی در آن زمان فکر می‌کرد نتیجه تشکیل این تیم، مدال باشد اما توجه به تیم‌های پایه باعث شد تا این موفقیت کسب شود.
در زمان شکل گیری تیم بانوان، در ابتدا ورزشکارانی از رشته‌های دیگر جذب وزنه‌برداری شدند اما با وجود توسعه این رشته در بخش زنان، نتیجه به مدال منتهی نشد تا فدراسیون به فکر تشکل تیم ملی از رده‌های پایه بیفتد. در واقع، فعالیت زیر ساختی و آموزشی فدراسیون که در یک سال اخیر با رویکردهای فرهنگی نیز همراه شده، یک اقدام روندی و زمانبر بود تا شاهد شکل گیری یک حرکت جمعی و فراگیر باشیم.
یکتا جمالی نتیجه سرمایه‌گذاری و توجه به تیم‌های پایه بود که در نهایت با کسب مدال برنز جهان نام خود را به عنوان نخستین مدال‌آور زن ایرانی در میادین جهانی ثبت کرد.
لزوم استفاده از مربی خارجی
با توجه به اینکه تیم ملی زنان ایران سابقه زیادی ندارد، عدم وجود مربی در این بخش طبیعی است اما برای ادامه این مسیر رشد و توسعه، نیاز به مربی سازی و پشتوانه سازی احساس می‌شود. فدراسیون نیز در این زمینه، در حال برگزاری کلاس های متعدد آموزشی در سراسر کشور است تا بتواند سطح فنی و کیفی مربیان را ارتقا دهد و بتواند به نقطه ای قابل اعتماد برساند. در این مسیر البته بیماری کرونا موجب شد تا بهره مندی از تجربه های میدانی برای بانوان فعال در حوزه مربیگری محدود شود. اما باید توجه داشت که این روند آموزشی و توسعه، نیازمند زمان است چرا که پرورش نیروی انسانی اتفاقی است که حدود یک دهه آموزش و تجربه میادین داخلی و خارجی را نیاز دارد.
وزنه‌برداری بانوان ایران جوان است و به همین دلیل برای رسیدن به بهترین سطوح و ادامه تاریخ سازی، به برنامه ریزی و سرمایه گذاری زیادی نیاز دارد تا بتواند این مسیر رشد را به تکامل برساند. البته، صبر و حوصله از دیگر نیازهای این حرکت است تا به مقصد مورد نظر برسد.
* پیش‌بینی که درست از آب درآمد
پیش از این اورسلا پاپاندرئا نایب‌رئیس سابق فدراسیون جهانی و رئیس وقت فدراسیون آمریکا، مدت کوتاهی در ایران حضور داشت و آموزش‌هایی را به مربیان و وزنه‌برداران داد. او علاقه بسیاری به این حرکت کم نظیر در وزنه برداری جهان داشت. وی در سال ۹۶ که به ایران سفر کرده بود، این پیش‌بینی را داشت که با توجه به توسعه وزنه برداری مردان، زنان ایرانی هم در چند سال آینده در رده سنی نوجوانان و جوانان به مدال برسند. پیش بینی که این روزها رنگ واقعیت به خود گرفته است. از وزنه برداری بانوان خبرهای خوبی را در آینده خواهید شنید.
