به گزارش حاشیه خبر، پاتریسیا گونسالوس ۳۱ ساله از پرتغال اولین بیماری بود که در کلینیکی خصوصی در لندن تحت این نوع جدید جراحی لیزیک قرار گرفت.
گونسالوس که به‌تازگی مدرک کارشناسی ارشدش را از دانشگاه آکسفورد گرفته است، دچار آستیگماتیسم و نزدیک‌بینی شدید بود، و بدون عینک از لحاظ قانونی نابینا محسوب می‌شد.
در این روش، چشم‌های او اسکن شدند و نسخه‌ای دیجیتال از کره چشمش ایجاد شد. سپس، یک برنامه هوش مصنوعی این نسخه دیجیتال را آزمایش کرد تا روش درمانی خاص برای رفع مشکل بینایی گونسالوس طراحی شود و بعد، یک جراح این عمل را انجام داد.
این عمل ۶۵۰۰ پوند هزینه داشت و اکنون دید او ۱۶/۲۰ است. معیار استاندارد بینایی ۲۰/۲۰ است و به‌عنوان وضوح طبیعی دید در فاصله ۲۰ فوتی در نظر گرفته می‌شود. به این ترتیب، دید گونسالوس پس از این عمل از افراد معمولی بهتر است.
به گفته جراح، بهترین دید او پیش از عمل ضعیف‌تر از ۲۰۰/۲۰ بود، به این معنی که آنچه افراد معمولی در فاصله ۲۰۰ فوتی می‌دیدند او در فاصله ۲۰ فوتی می‌دید.
فناوری دیجیتال آیوتار (Eyevatar) حدود ۱۰ دقیقه طول می‌کشد تا چشم را اسکن و داده‌ها را جمع‌آوری کند و بعد، رایانه حدود ۲۰۰۰ پرتو لیزری گوناگون را شبیه‌سازی می‌کند تا مشخص شود کدام بهترین نتیجه را روی دید خواهد داشت.
این فناوری پیش‌تر در چین و استرالیا استفاده شده بود و اکنون، در بریتانیا نیز در دسترس است.
داده‌های آزمایش بالینی این فناوری روی ۲۰۰ نفر سال گذشته منتشر شد و نشان داد که تمام چشم‌های عمل‌شده ظرف سه ماه دید بهتر از ۲۰/۲۰ داشتند.
یک مورد از هر ۱۲ عمل به دید ۱۰/۲۰ منجر شده است که «حد نهایی برای چشم انسان» محسوب می‌شود و دو برابر بهتر از دید معمولی است.
