دو سال است که مدارس به دلیل شیوع کرونا در کشور تعطیل شده و بچه ها به صورت آنلاین درس و مشق خود را دنبال می کنند و آخر سال هم امتحان می دهند، در این مدت خیلی از خانواده ها از این وضعیت راضی و خیلی های دیگر هم شاکی بودند که نمی توانند از پس درس و مشق بچه ها بر بیایند، یک عده به اینترنت و فضای مجازی دسترسی سخت تری داشتند و یک عده هم شرایط خوبی برای استفاده در مراکز شهر داشتند. در گزارش اول به مقدماتی در زمینه نظم و ترتیب در خواب و بیداری ، تغذیه و آمادگی جسمانی بچه ها می پردازیم که از اینجا می خوانید، در گزارش دوم به موضوع ایجاد انگیزه برای درس خواندن پرداخته شده و در این گزارش به ایجاد انگیزه برای درس خواندن می پردازیم.
آموزش مسئولیت پذیری یکی از مهمترین کارهایی است که والدین می توانند به بچه هایشان بدهند. آموزش مسئولیت پذیری نیاز به همکاری در خانه و مدرسه دارد که با تلاش والدین و معلمان امکان پذیر است، حال که مدارس در حال بازگشایی است و مساله‌ی مدرسه و کرونا دغدغه همه والدین است، بهتر است که اگر در زمینه مسئولیت پذیرتر کردن بچه ها تا به حال کار زیادی انجام نداده ایم، مدارس که بازگشایی شد می توانیم این برنامه را پی بگیریم.
۱-وظایفی متناسب سن و توان کودک به او بسپارید
وظایفی را متناسب با سن و توان کودک به او بسپارید. به طور مثال، کودکان باید مسئول جمع آوری لوازم التحریر و مرتب کردن اتاق خود باشند. بهتر است بدانند از حالا که مدارس و درس و مشق ها شروع می شود، بهتر است هر روز یکی از بچه ها اتاق را تمیز کند و لوازم التحریر شخصی اش را هر کسی خودش جمع آوری کند.
۲-وظایف را تقسیم بندی کنید
کودکان را در تعیین وظایف مشارکت دهید. اگر فرزند شما در انتخاب وظایفِ مربوط به خود سهمی داشته باشد، بیشتر به حرف شما گوش خواهد کرد.
وقتی وظایف مشخص شدند، در پیگیری آن ثبات داشته باشید. گاهی والدین صبور نیستند و فکر می کنند اگر خودشان کاری را انجام دهند آسان تر از این است که بارها آن را به فرزندشان گوشزد کنند.
۳-پیامدهایی برای بی مسئولیتی بچه ها در نظر بگیرید
برای شانه خالی کردن از وظیفه، پیامدهایی در نظر بگیرید، مثل محرومیت از دسر مخصوص یا تماشای تلویزیون به مدت پانزده دقیقه. هر کدام از بچه ها که اتاق هایشان را تمیز نکنند یا اینکه تمریناتشان را انجام ندهند، می توانید تفریحات آخر هفته را لغو کنید، در ظاهر شاید برخی تصور کنند که این کار درستی نیست اما در واقع یک تقویت منفی برای این است که مسئولیت پذیر بشوند.
۴-چند قانون مشروط تعیین کنید
مثلا برای روز جمعه می توانید چنین قانونی قرار دهید: اول تمام کارها را انجام می دهیم و بعد به گردش می رویم. یا اول تمرینات درسی خود را انجام دهید و بعد تلویزیون تماشا می کنیم.
۵-هر دانش آموزی مسئول اشتباهات خودش است
به کودک بیاموزید که مسئول جبران اشتباهات خود نیز باشد. مثلا اگر مایعی را روی زمین ریخت باید از او بخواهیم در تمیز کردن آن کمک کند یا اگر مداد یا دفترش را گم کرد، خودش از دوست همکلاسی اش تقاضای جزوات داشته باشد نه اینکه مادرها در این زمینه دخالت کنند.
۶-دانش آموزتان را تشویق کنید
برای هر کار شخصی که بچه شما به فراخور سنش انجام می دهد، او را تشویق کنید البته تشویق کردن به معنی باج دادن نیست تشویق را از باج جدا کنید.
۷-کارهای کوچک را به او بسپارید
وقتی کودکان انجام کارهای ساده را به عهده می گیرند، این احساس را دارند که در انجام کاری مفید برای خانواده مشارکت می کنند. بگذارید آنچه می خواهند را به دست بیاورند: اگر کودکتان یک هدیه گران قیمت می خواهد و به آنها کمک کنید از مهارت هایشان استفاده کنند.
در نهایت نشان دادن احساس مسئولیت ذاتی نیست این ویژگی خانوادگی و محصول روابط اجتماعی و تعامل با دیگران است که رشد پیدا می کند. والدین در این میان نقش مرکزی را در انتقال روحیه مسئولانه به کودک دارند. بنابراین مهم است شما به عنوان والدین رفتارهای تربیتی خود را در جهت پرورش کودکان مسئول جهت دهید.هرگز تفکر خودتان را درباره کارهایی که شما را آزرده می کند، برای فرزندتان بازگو نکنید، اگر شما کارهای منزل را حمالی و خرحمالی بدانید، این تفکر به کلامتان می آید و بچه هم آن را یاد می گیرد.
