به نقل از نیوز مدیکال نت، پژوهش جدیدی که در دانشکده پزشکی “دانشگاه استنفورد”(Stanford University) انجام شده است، نشان می‌دهد که سازماندهی مغز بین پسران و دختران مبتلا به اوتیسم، متفاوت است.
این تفاوت‌ها که با تجزیه و تحلیل صدها اسکن مغز و با روش‌های مبتنی بر هوش مصنوعی مشخص شد، مختص اوتیسم بود. به گفته دانشمندان، این پژوهش می‌تواند توضیح دهد که چرا نشانه‌های اوتیسم بین دختران و پسران متفاوت است و شاید راه را برای تشخیص بهتر هموار کند.
اوتیسم، یک اختلال رشدی با طیف گوناگونی از شدت است. کودکان مبتلا به اوتیسم دارای کمبودهای اجتماعی و ارتباطی هستند، علایق محدودی از خود نشان می‌دهند و رفتارهای تکراری دارند. این اختلال در پسران چهار برابر دختران تشخیص داده می‌شود و بیشتر پژوهش‌های اوتیسم روی مردان متمرکز شده‌اند.
“کاوستوب سوپکار”(Kaustubh Supekar)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: هنگامی که یک بیماری به شیوه‌ای جانبدارانه توصیف می‌شود، روش‌های تشخیص با سوگیری همراه هستند. این پژوهش نشان می‌دهد که ما باید متفاوت فکر کنیم.
“وینود منون”(Vinod Menon)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ما تفاوت‌های قابل توجهی را بین مغز پسران و دختران مبتلا به اوتیسم شناسایی کردیم و پیش‌بینی‌های فردی نشانه‌های بالینی در دختران را به دست آوردیم. ما می‌دانیم که استتار نشانه‌های بیماری، یک چالش بزرگ برای تشخیص اوتیسم در دختران است که به تاخیر در تشخیص و درمان منجر می‌شود.
به گفته پژوهشگران، دختران مبتلا به اوتیسم عموما رفتارهای تکراری کمتری نسبت به پسران دارند که ممکن است به تأخیر در تشخیص بیماری منجر شود.
“لاورنس فانگ”(Lawrence Fung)، از پژوهشگران این پروژه گفت: دانستن این موضوع که مردان و زنان از نظر رفتاری و عصبی یکسان رفتار نمی‌کنند، بسیار قانع‌کننده است.
فانگ خاطرنشان کرد که بسیاری از درمان‌های اوتیسم در سال‌های پیش از دبستان که مراکز حرکتی و زبانی مغز در حال رشد را در نظر می‌گیرند، بهترین نتیجه را دارند.
وی افزود: اگر درمان‌ها را بتوان در زمان مناسبی انجام داد، تفاوت بزرگی ایجاد می‌شود. به عنوان نمونه، کودکان مبتلا به اوتیسم که مداخلات زبانی ابتدایی را دریافت می‌کنند، شانس بیشتری برای پرورش زبان مانند دیگران خواهند داشت. اگر کودکی نتواند منظور خود را به خوبی بیان کند، در زمینه‌های گوناگون عقب می‌ماند. اگر این مشکل به موقع تشخیص داده نشود، عواقب آن واقعا جدی خواهد بود.
این پژوهش، اسکن‌های مغز ۷۷۳ کودک مبتلا به اوتیسم را تجزیه و تحلیل کرد که ۶۳۷ نفر از آنها پسر و ۱۳۶ نفر دختر بودند. سوپکار گفت: جمع‌آوری داده‌های کافی برای گنجاندن تعداد قابل توجهی از دختران در این پژوهش، چالش‌برانگیز بود.
پژوهشگران در این پروژه، بر داده‌های جمع‌آوری‌شده در دانشگاه استنفورد و پایگاه‌های داده عمومی حاوی اسکن‌های مغزی در مراکز پژوهشی سراسر جهان تکیه کردند.
برتری پسران در پایگاه‌های اطلاعاتی اسکن مغز نیز یک چالش ریاضی را ایجاد می‌کند. روش‌های آماری استاندارد که برای یافتن تفاوت‌های بین گروه‌ها استفاده می‌شوند، مستلزم آن است که اندازه گروه‌ها تقریبا برابر باشد. این روش‌ها که زیربنای روش‌های مبتنی بر یادگیری ماشینی هستند، نمی‌توانند با شرایط دنیای واقعی مطابقت داشته باشند.
فانگ گفت: اگر درمان‌ها را بتوان در زمان مناسب انجام داد، تفاوت بزرگی ایجاد می‌شود. به عنوان نمونه، کودکان مبتلا به اوتیسم که مداخلات زبانی ابتدایی را دریافت می‌کنند، شانس بیشتری برای پرورش زبان مانند دیگران خواهند داشت و مجبور نخواهند شد به بازی کردن ادامه دهند. هنگامی که این کودکان بزرگ می‌شوند، اگر نتوانند منظور خود را به خوبی بیان کنند، در زمینه‌های مختلفی عقب می‌مانند. اگر این مشکل به موقع تشخیص داده نشود، عواقب آن واقعا جدی خواهد بود.
این پژوهش، در “The British Journal of Psychiatry” به چاپ رسید.
