مجتبی طباطبایی پژوهشگر اخلاق محیط زیست در گفتگو با پسماند ایران گفت : سازمان جهانی بهداشت حیوانات (OIE) در فصل ۷.۷ از “دستورالعمل سلامت حیوانات خشکی‌زی” که در مورد کنترل جمعیت سگ‌های بی‌سرپست نوشته، بارها بر حفظ رفاه حیوانات تاکید کرده و در ابتدای فصل توضیح داده است که دستورالعمل کنترل جمعیت سگ‌ها تماماً بر اصول فصل ۷.۱ مربوط به رفاه حیوانات بنا شده است OIE در فصل ۷.۱ رفاه حیوانات را چگونگی شرایط زندگی یک حیوان توصیف می‌کند و توضیح می‌دهد که یک حیوان در وضعیت رفاهی خوب قرار دارد اگر سالم و در آسایش باشد، به خوبی تغذیه شده باشد، ایمن و قادر به ابراز رفتارهای غریزی باشد و دچار وضعیت‌های ناخوشایند نظیر درد، ترس و عذاب نباشد.
وی خاطرنشان کرد: این سازمان همچنین لازم می‌داند که پنج آزادی برای حیوانات به رسمیت شناخته شود که اولین مورد آزادی یا رهایی از گرسنگی، تشنگی و سوءتغزیه است(OIE,۲۰۱۶). تایلر و همکاران در پژوهشی در سال ۲۰۱۷ توضیح دادند که هرچند به لحاظ تجربی امکان کاهش جمعیت سگ‌ها با کاهش دسترسی آنها به منابع غذایی در مقالات علمی تائید نشده، اما اگر برفرض این اتفاق ممکن شود، باید سوءتغذیه شدید رخ داده باشد تا مرگ و میر وسیع ایجاد شده باشد، بنابراین کاهش دسترسی به منابع غذایی به منظور کاهش جمعیت این حیوانات، تخلف آشکار از دستورالعمل لازم‌الاجرای سازمان جهانی بهداشت حیوانات برای کشورهای عضو، از جمله ایران است.
این پژوهشگر اخلاق محیط زیست خاطرنشان کرد: علاوه بر این هیچ مقاله علمی یا نمونه موفقی در دنیا از امکان کاهش جمعیت با کاهش منابع غذایی وجود ندارد، ضمن اینکه ائتلاف جهانی مدیریت جمعیت حیوانات(ICAM) در دستورالعمل سال ۲۰۱۹ توضیح داده است که این کار غیراخلاقی و غیرانسانی بوده و خطری برای امنیت عمومی تلقی می‌شود، چراکه باعث افزایش زباله‌گردی سگ‌ها و انتقال بیشتر بیماری‌ها(Wright et al, ۲۰۲۱) و نیز افزایش رقابت و درگیری سگ‌ها بر سر منابع محدود و بالا رفتن احتمال درگیری با شهروندان می‌شود و در دستورالعمل سال ۲۰۲۱ نیز توضیح داده شده که کاهش دسترسی به منابع غذایی نمی‌تواند باعث کاهش جمعیت کل شود و صرفاً جمعیت ضعیف و بیمار قبلی جایگزین جمعیت ضعیف و بیمار جدید می‌شود و پرسه‌زنی و زباله گردی سگ‌ها و گربه‌ها را افزایش می‌دهد و نباید غذا ندادن ترویج شود، بلکه به جای آن باید غذارسانی مسئولانه تبلیغ و ترویج شود
وی گفت: سازمان بهداشت جهانی حیوانات که متشکل از ۱۸۲ عضو از کشورهای مختلف است، برنامه‌های مدیریت جمعیت سگ‌ها را این چنین تعریف می‌کند: «مدیریت جمعیت سگ‌ها (DPM) به رویکردی کل‌نگر اشاره دارد که هدف آن بهبود رفاه سگ‌ها، کاهش مشکلاتی که ممکن است ایجاد کنند و ایجاد همزیستی هماهنگ با مردم و محیط آنها است».
همچنین اظهار کرد: اگر برنامه‌ای بخواهد مشکلات رفاهی برای سگ‌ها به وجود بیاورد، نه‌تنها موفق نیست بلکه حتی نمی‌توان نام آن را برنامه مدیریت جمعیت سگ‌ها (DPM) گذاشت. در نتیجه این برنامه‌های به اصطلاح «ساماندهی» ضمن ظلم به حیواناتی که به‌دلیل بی‌مسئولیتی ما در شرایط نامساعدی قرار می‌گیرند برای خود انسان‌ها و حیات‌وحش هم مشکلاتی دارد.
