مدتی است طی تماس‌هایی که با تحریریه ایرنا گرفته می‌شود، مردم از نارضایتی در حوزه دسترسی به اینترنت صحبت می‌کنند.
با توجه به عقب‌ماندگی که در حوزه اینترنت ثابت وجود دارد، تمام بار ترافیکی کاربران به سمت شبکه سیار رفته است. این موضوع سبب شده تا برای توسعه فنّاوری اینترنت سیار، به سرمایه‌گذاری چند برابری نیاز داشته باشیم چرا که در چند سال گذشته، به دلایل شرایط اقتصادی، تحریم‌ها، افزایش نرخ ارز و مصوبه دولت برای عدم افزایش تعرفه اینترنت در سال ۱۴۰۰ و ثابت نگه‌داشتن قیمت اینترنت برای مدت‌زمان طولانی، سرمایه‌گذاری متناسب در این بخش اتفاق نیفتاده است.
اقدامات انجام شده، اما کافی نیست
پاسخ وزیر ارتباطات به گلایه کاربران در خصوص کندی اینترنت این است که برنامه‌ریزی‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت برای توسعه اینترنت در حال انجام است تا بتوان به‌واسطه آن سرعت اینترنت را افزایش داد، اما واقعیت این است که تجربه کاربران این روزها تجربه خوشایندی نیست. اختلال، کندی، قطع و وصل شدن ارتباط از محتمل‌ترین اتفاقاتی است که برای کاربر در زمان اتصال به اینترنت رخ می‌دهد.
بیش از پنج هزار شکایت از سرعت اینترنت در یک ماه
آخرین آماری که سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی کشور از تعداد شکایت‌های حوزه اینترنت در یک ماه گذشته منتشر کرده نیز نشان می‌دهد، میزان نارضایتی کاربر از سرعت اینترنت، اندک نیست. در بازه زمانی یک‌ماهه بیش از پنج هزار و ۴۰۰ شکایت در حوزه اینترنت به ثبت رسیده که از این تعداد شکایت ۷۲ درصد آن مختومه شده است.
اینترنت کند است
در اوایل دهه ۹۰ تنها چهار میلیون نفر از جمعیت ایران به اینترنت دسترسی داشتند که ۸۰ هزار نفر از آن‌ها کاربر فعال اینترنت تلفن همراه بودند. سال ۹۳، تعداد مشترکین ADSL (خط مشترک دیجیتال نامتقارن) در کل کشور چیزی حدود چهار میلیون نفر و ظرفیت سرویسی که برای اینترنت موبایل ایجاد شد، کلاً ۳۰۰ هزار نفر را پوشش می‌داد که از این ظرفیت فقط ۸۰ هزار نفر کاربر فعال به‌حساب می‌آمدند؛ آن‌هم فقط نسل سوم اینترنت همراه.
در آن زمان شاید دسترسی محدود به اینترنت در حد وبگردی و عضویت در پیام‌رسان‌های نسل اول، می‌توانست نیاز مخاطب را تامین کند اما از چند سال قبل که توسعه اینترنت در کشور شدت گرفت، کاربران دیگر آن نسل ابتدایی مصرف‌کننده اینترنت نبودند و نیاز به زیرساختی داشتند که بتوانند از دیگر قابلیت‌های فضای مجازی نیز استفاده کنند.
این زیرساخت در اینترنت سیار مهیا شد و ورود نسل سوم، چهارم و پنجم اینترنت، کاربران را به سمت استفاده از این فنّاوری سوق داد. چند سالی است که بار ترافیکی اینترنت سیار به همین واسطه افزایش پیدا کرده و حتی اختصاص باند فرکانسی ۲۳۰۰ به اپراتورهای سیار نیز هنوز نتوانسته مشکل کندی اینترنت را رفع کند.
اپراتورها اکنون در مرحله تهیه و تأمین تجهیزات قرار دارند و بخشی از تجهیزات هم در نقاطی با ترافیک بالاتر نصب شده‌اند و در جاهایی هم کیفیت اینترنت بهتر شده است اما کفایت نمی‌کند.
مشکلات مالی یا تجهیزات؟
با توجه به اینکه ملاحظاتی از سوی مسئولین درباره تعرفه‌های اینترنت همراه و سیار وجود دارد، آن‌ها هیچگاه با جزئیات به شرح افزایش تعرفه‌ها نمی‌پردازند، اما ماجرا این است که سال‌ها است تعرفه اینترنت افزایش نداشته و تجهیزاتی که فنّاوری آن قدیمی شده، دیگر قابلیت این را ندارند که رضایت کاربر را جلب کنند. اصلاح تعرفه‌ها و ارائه تسهیلات به اپراتورها از جمله کارهایی است که می‌تواند فرصت سرمایه‌گذاری در این حوزه را فراهم کند.
مسئله دیگر حرکت به سمت فنّاوری‌هایی است که دسترسی به اینترنت با سرعت بالا را فراهم می‌کند. تکنولوژی‌های قدیمی مانند ADSL می‌تواند سرعت حداکثر ۱۶مگابیت بر ثانیه را برای کاربر مهیا کند، برای دستیابی به سرعت‌های بالا باید به سمت جایگزینی ADSL با VDSL پیش برویم و تمام دستگاه‌ها برای اجرایی کردن پروژه ملی فیبرنوری پای کار بیایند.
