به گزارش حاشیه خبر، طبق پژوهش جدید دانشگاه کپنهاگ، ماده طبیعی موجود در انار، توت فرنگی و گردو باعث تقویت حافظه و کمک به درمان آلزایمر می‌شود. آلزایمر بیماری زوال عصبی است که با نشانه‌هایی مانند فراموشی، دشواری در یافتن کلمات و سردرگمی در تشخیص زمان و مکان آشکار می‌شود.
ویلهلم بور، استاد گروه پزشکی سلولی و مولکولی دانشگاه کپنهاگ، می‌گوید: «مطالعات انجام‌شده روی موش‌های مبتلا به بیماری آلزایمر نشان می‌دهد که مولکول‌های زیستی یورولیتین اِی (urolithin A)، که ماده‌ای طبیعی در انار است، مشکلات حافظه و اثرات زوال عقل را بهبود می‌بخشد.» این خبر برای بیماران مبتلا به زوال عقل خبر خوبی است. با وجود آنکه این تحقیقات روی موش‌ها انجام شده است اما نتایجش امیدبخش است. محققان به نتایج امیدوارکننده تاثیر این ماده بر ماهیچه‌ها پی برده‌اند و درحال برنامه‌ریزی برای آزمایش‌های بالینی روی انسان‌اند.
محققان پیش‌تر دریافته بودند که مولکول خاص نیکوتین آمید ریبوزید (مکمل ان‌ای‌دی) در بیماری‌های زوال اعصاب مانند آلزایمر و پارکینسون نقش کلیدی دارد، زیرا به‌شکل فعال موجب حذف میتوکندریهای آسیب‌دیده در مغز می‌شوند. بسیاری از مبتلایان به بیماری‌های زوال عصبی، با اختلال عملکرد میتوکندری مواجه‌اند. این بدان معنا است که مغز در حذف میتوکندریهای ضعیف، که بر عملکرد مغز تاثیر می‌گذارند، با مشکل مواجه است.
به گفته ویلهلم بور، اگر بتوانیم فرایند حذف میتوکندری (میتوفاژی) را فعال و میتوکندریهای ضعیف را از بین ببریم، نتایج بسیار مثبتی را مشاهده خواهیم کرد. طبق نتایج جدید، ماده موجود در انار یا همان یورولیتین اِی، به همان اندازه مکمل ان‌ای‌دی، میتوکندریهای ضعیف را از بین می‌برند.
البته محققان هنوز نمی‌دانند که برای بهبود حافظه و کاهش علایم آلزایمر چه مقدار یورولیتین اِی نیاز است. ویلهلم بور در این زمینه می‌گوید: «هنوز نمی‌توانیم درمورد میزان مصرف آن نظر قطعی بدهیم. اما فکر می‌کنم به بیش از یک انار در روز نیاز باشد. البته در حال حاضر این ماده به شکل قرص در دسترس است و ما می‌کوشیم به دوز مناسب دست یابیم.»
او همچنین امیدوار است که از این ماده در پیشگیری از بیماری نیز استفاده شود. او در این زمینه می‌گوید: «مزیت کار روی مواد طبیعی، پایین بودن خطرات ناشی از عوارض جانبی است. دانش ما از یورولیتین اِی محدود است، اما همان طور که گفته شد، آزمایش‌های بالینی یورولیتین اِی روی بیماری‌های عضلانی موثر بوده است و اکنون باید آن را درمورد بیماری آلزایمر بررسی کنیم. او تاکید می‌کند که اگر قرار است در آینده با خوردن چیزی خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش دهیم، باید مطمئن باشیم که عوارض جانبی قابل توجهی ندارد.»
